Grupa: Użytkownik
Posty: 26 #509696
Od: 2010-3-31
| Maria Król – Fijewska opisuje kilka rodzajów krytyki:
- Krytyka częściowo słuszna, ale zbyt szeroko zakrojona. Asertywna odpowiedź powinna zmierzać do weryfikacji faktów i ustalenia tego co istotnie może podlegać krytyce.
- Krytyka oparta na nieuprawnionym uogólnieniu pojedynczych faktów.
Niektóre osoby mają tendencje do kreowania rzeczywistości interpersonalnej za pomocą fantazji i reagowania na własne wyobrażenia, a nie na zachowania partnera.
Asertywna odpowiedź powinna odwoływać się tylko do rzeczywistości – nie do fantazji. Należy oddzielić uogólnioną ocenę od faktów, skupić się na nich, poddać je weryfikacji i dostosować do nich swoje zachowanie.
- Krytyka oceniająca osobę a nie działanie.
Krytykujący – bazując na faktach istotnie mających miejsce – dokonuje nieprzyjemnej, ogólnej i nieuprawnionej – w oczach krytykowanego – oceny jego osoby.
Asertywna odpowiedź polega na oddzieleniu treści dotyczących działania od treści oceniających osobę. Krytykowany, może przyznać rację osobie krytykującej w stosunku do faktów, ale przeciwstawić się uogólnionej negatywnej ocenie jego osoby.
- Krytyka wyrażana w agresywnej, raniącej formie.
Krytykujący poddaje negatywnej ocenie działania krytykowanego, naruszając jednocześnie poczucie jego godności.
Asertywna odpowiedź polega na przyjęciu negatywnej oceny, ale stanowczemu przeciwstawieniu się formie, jako niedopuszczalnemu sposobowi traktowania.
- Krytyka podana w formie aluzji.
Asertywna odpowiedź polega na ujawnieniu treści aluzji, najlepiej jest poprosić rozmówcę o odkodowanie lub zrobić to samemu.
- Krytyka zaskakująca występuje wówczas, gdy osoba krytykowana jest zaskoczona wypowiedzią krytykującego i nie ma gotowej odpowiedzi.
Należy wówczas zweryfikować wypowiedź rozmówcy, a jeśli to nie pomoże to powiedzieć wprost co się czuje.
W przedstawionych sposobach reagowania na krytykę najważniejsze jest aby człowiek mógł być blisko siebie – niezależnie od sytuacji.
Dla niektórych osób wyrażanie uczuć jest nie mniej trudne, niż przyjmowanie ocen krytycznych. Dlatego, też tematem ósmego wykładu jest wyrażanie uczuć pozytywnych.
Problemy z wyrażaniem uczuć pozytywnych są pośrednio związane z wcześniejszymi doznaniami. Osoby, które mają z tym problem, podają sobie różne przykłady na to, że jest to zbędne, np.
Nie warto mówić o pozytywnych uczuciach, bo osoba, do której się to czuje i tak wie o tym – kiedyś była poinformowana lub czuje to intuicyjnie.
Należy jednak pamiętać o tym, że im częściej wyraża się uczucia pozytywne, tym częściej się je przeżywa, wówczas świat staje się bardziej taki, jaki chcielibyśmy żeby był.
Wiele osób stara się uniknąć sytuacji, w których czują się nieswojo, są zakłopotani. Najczęstszą reakcją zakłopotania jest chęć uniknięcia go, a jeśli już taka sytuacja nastąpi, to wówczas stara się to ukryć. W swym dziesiątym wykładzie Maria Król – Fijewska mówi właśnie o zakłopotaniu i uważa, iż najlepszym wyjściem z takiej sytuacji jest przyznanie się otwarcie do tego, że sytuacja taka była dla kogoś zaskoczeniem. Wówczas nawet samo zakłopotanie nie jest tak widoczne i przejmujące.
Stając w takiej sytuacji należy wybrać czy być blisko siebie i swojego zakłopotania, czy też bliżej pożądanego obrazu w oczach innych, jednak to już jest indywidualna decyzja każdego człowieka. |
